Orestes

  Μετάφραση από την ιστοσελίδα Lundi Matin (09.10.2023) ένα κείμενο που δίνει μια πρώτη φεμινιστική οπτική στο καινούργιο επεισόδιο της ισραηλοπαλαιστινιακής σύγκρουσης.   Εισαγωγή του γαλλικού ηλεκτρονικού περιοδικού:   Όλοι έχουν κάτι να πουν για τη σύγκρουση της Χαμάς και της Ισραηλινής Κυβέρνησης. Σε αυτό το κείμενο που λάβαμε, αναδεικνύεται μια θέση ελαφρά αποστασιοποιημένη τόσο από τη “βιριλιστική” (μάτσο) βαρβαρότητα όσο και από τον “καμπισμό” (τη λογική των γεωπολιτικών στρατοπέδων), ο οποίος είναι συχνά τόσο αφηρημένος σε βαθμό μηδενισμού. Μια γνώμη που δεν ισχυρίζεται ότι είναι υπεράνω του αγώνα, αλλά αντίθετα μιλάει από την βαθιά και οικεία οπτική των σωμάτων εις βάρος των οποίων εκτυλίσσεται ο πόλεμος.         Ναυτία,   Η ισραηλινή κυβέρνηση είναι μια φονική κρατική οντότητα, μια ξεδιάντροπη αποικιακή και ιμπεριαλιστική δύναμη που διαπράττει φρικτά εγκλήματα πολέμου σε καθημερινή βάση εδώ και 75 χρόνια. Ένα κράτος   που δολοφονεί, εξευτελίζει και φυλακίζει παι

  Το κείμενο "Η κοινωνική ιδεολογία του αυτοκινήτου" αποτελεί ίσως μια από τις σημαντικότερες πηγές κριτικής, σήμερα, πάνω στο φαινόμενο του αυτοκινήτου. Διαβάζοντάς το, όμως, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι ο Gorz δεν αρκείται απλά σε αυτό, αλλά το πεδίο κριτικής του ελίσσεται πολύ εύστοχα ανάμεσα σε ζητήματα τα οποία ο ίδιος θεωρεί ιδιαίτερα αλληλένδετα μεταξύ τους, φτάνοντας στο τέλος να περιλαμβάνει σκέψεις πάνω στον καταμερισμό των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, στον αστικό έλεγχο, στις ανθρώπινες σχέσεις και γενικότερα στην προβληματική διάσταση της πόλης. Ο andré gorz είναι διευθυντής του περιοδικού "Tempe Mondernes" και έχει εκδόσει αρκετά βιβλία με σκέψεις και κριτικές πάνω σε θέματα όπως εργασία, εργασιακές σχέσεις, οικολογία και ηθική, μαρξιστική σκεπτική κ.α.. Φωτογραφία εξωφύλλου: Παιδιά παίρνουν μέρος σε ένα "Reclaim The Streets" πάρτυ στην Camden High Street, κάπου στα 1995. Για την περαιτέρω ενασχόληση με τη σκέψη ενάντια στην κουλτούρα του αυτοκ

 (γράφτηκε το καλοκαίρι του 2021) Οι καταστροφικες πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού αποκάλυψαν σε όλους πόσο απροετοιμαστη ήταν η πολιτεία για την αντιμετώπιση τους ιδιαίτερα στον τομέα την προληψης. Στη συνέχεια ο δημόσιος διάλογος μετά κύλησε γρήγορα με βιαστικές συνεπαγωγες στο ζήτημα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και στην κλιματική κρίση, είτε για να εναντιωθεί στην κυβερνητική πολιτική και σε έργα που σχεδιάζονται είτε για να ψάξει να βρει δικαιολογία στις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης. Και ενώ το ζήτημα της προστασίας και διαχείρισης της φύσης μόνο μπορεί να χάσει από αυτού του είδους τις απλουστευτικες προσεγγίσεις, εντύπωση προκαλεί ότι απουσιάζει από το δημόσιο διάλογο η πιο προφανής πτυχή του ζητηματος, δηλαδή η νομική κατοχύρωση των εκτάσεων με δασικό χαρακτήρα. Το σύνταγμα της Ελλάδας, το 1974 προχώρησε με μια πρωτοποριακή λογική - σχεδόν - απολυτης προστασίας τους με το άρθρο 24 και μια ακόμη μεγαλύτερη προστασία τις εκτάσεις που κηρυσσονται αναδασωτεες. Αυτή

  Περισσότερο από την επικαιρότητα και τις ιδεολογίες, το αποτέλεσμα των εκλογών καθορίζεται από το διακύβευμα, αυτό φαίνεται και από τα εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα διαφορετικών εκλογών (πχ. Δημοτικών και Ευρωεκλογών). Στην περίπτωση των εθνικών εκλογών στην Ελλάδα, που είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία (ρεπούμπλικα), το διακύβευμα είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης. Η Ελλάδα έχει μια ισχυρή παράδοση διπολικών μονοκομματικών κυβερνήσεων, που σημαίνει με απλά λόγια ο κόσμος επιλέγει κυβέρνηση. Μικρό ποσοστό των ψηφοφόρων δεν επέλεγε κυβέρνηση αλλά "εξισορροπητική" εκπροσώπηση, πολιτική παράδοση, ιδεολογική ταύτιση κλπ, πολιτικές αρχές κοκ. Παραδοσιακά, ο δικομματισμός συγκέντρωνε 80-85% και υπήρχε μια συμπαγής σταθερή παρουσία 2 αριστερών κομμάτων, μια παροδική παρουσία ακροδεξιών σχηματισμών και ορισμένα πιο προσωρινά πολιτικά φαινόμενα κυρίως προσωποκεντρικά (πχ. ΔΗΚΚΙ). Έτσι το πολιτικό σύστημα των δεκαετιών 80-90-00 μπορεί να ονομαστεί σύστημα των 2μιση κομμάτων (αρχι