Ναυτία

 

Μετάφραση από την ιστοσελίδα Lundi Matin (09.10.2023) ένα κείμενο που δίνει μια πρώτη φεμινιστική οπτική στο καινούργιο επεισόδιο της ισραηλοπαλαιστινιακής σύγκρουσης. 

Εισαγωγή του γαλλικού ηλεκτρονικού περιοδικού: 

Όλοι έχουν κάτι να πουν για τη σύγκρουση της Χαμάς και της Ισραηλινής Κυβέρνησης. Σε αυτό το κείμενο που λάβαμε, αναδεικνύεται μια θέση ελαφρά αποστασιοποιημένη τόσο από τη “βιριλιστική” (μάτσο) βαρβαρότητα όσο και από τον “καμπισμό” (τη λογική των γεωπολιτικών στρατοπέδων), ο οποίος είναι συχνά τόσο αφηρημένος σε βαθμό μηδενισμού. Μια γνώμη που δεν ισχυρίζεται ότι είναι υπεράνω του αγώνα, αλλά αντίθετα μιλάει από την βαθιά και οικεία οπτική των σωμάτων εις βάρος των οποίων εκτυλίσσεται ο πόλεμος.     

 

Ναυτία,

 Η ισραηλινή κυβέρνηση είναι μια φονική κρατική οντότητα, μια ξεδιάντροπη αποικιακή και ιμπεριαλιστική δύναμη που διαπράττει φρικτά εγκλήματα πολέμου σε καθημερινή βάση εδώ και 75 χρόνια. Ένα κράτος  που δολοφονεί, εξευτελίζει και φυλακίζει παιδιά και πολίτες που το μόνο έγκλημα τους είναι να τολμήσουν να είναι Παλαιστίνιοι. Ναυτία για κάθε κατάχρηση εξουσίας της κυβέρνησης, του στρατού της και των φανατικών της. Οργή και πένθος για κάθε θάνατο Παλαιστινίων.

Η ισραηλινή κυβέρνηση και η σφαγή που λαμβάνει χώρα από το 1948 είναι πράγματι ο πραγματικός εχθρός, ο εγκληματίας - επομένως αυτό είναι που πρέπει να καταστραφεί είναι: Η ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

Τώρα μου ξανάρχεται ναυτία. Η εξίσωση ενός ολόκληρου πληθυσμού, μέσα στον οποίο ενυπάρχουν προφανώς η ταξική πάλη, οι φυλετικές διακρίσεις, οι πολιτικές διαφορές όπως σε κάθε χώρα του κόσμου, η εξίσωση ολόκληρου αυτού του πληθυσμού με την κυβέρνησή του, την εθνική του ταυτότητα, είναι μία νοοτροπία φασιστική, επιβλαβής και δολοφονική. Πρόκειται για ακροδεξιό λόγο που στάζει μίσος και βλακεία.

Το να γιορτάζουμε τη δολοφονία και τον βιασμό νεαρών κοριτσιών που μόλις μπήκαν στην εφηβεία, αποκαλώντας τους έποικους, λες και αυτό το status τους δικαιολογεί κάθε φρίκη και να μεταμορφώνει τους βασανιστές τους σε ήρωες, είναι απίστευτα βίαιο. Πρόκειται για την απόλυτη ασυνέπεια. Δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι αριστερος όποιος “τσουβαλιάζει”, όποιος υπερασπίζεται την εν ψυχρώ δολοφονία. Η απανθρωποποίηση ενός πληθυσμού στο όνομα της εθνικότητας του ή της εθνότητάς του ανήκει στην ακροδεξιά.

 Οι τακτικές της Χαμάς είναι ακατανόητες, αφού γνωρίζουν ότι είναι αβοήθητοι μπροστά στη στρατιωτική δύναμη του εβραϊκού κράτους. Η μόνη εύλογη ερμηνεία μέχρι σήμερα είναι ότι, την παραμονή της εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, η Χαμάς, απελπισμένη, ξεκινά μια αποστολή αυτοκτονίας, γνωρίζοντας καλά ότι η απάντηση θα είναι βίαιη, δυσανάλογη (η σημερινή κυβέρνηση του Ισραήλ είναι ότι πιο ακραίο και βίαιο γνώρισε η χώρα εδώ και 30 χρόνια, έχοντας  ξεκάθαρα την επιθυμία να εξαφανίσει οριστικά την Παλαιστίνη από τον χάρτη). Αυτή είναι η βία που θα επιτρέψει στη Χαμάς να ανακτήσει υποστήριξη στον αραβικό κόσμο και θα μπορούσε να αποτρέψει την πραγματοποίηση συμφωνιών μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας. Επομένως, πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας, αλλά έτσι “αυτοκτονούν” τους κατοίκους της Γάζας. Οι κάτοικοι της  Γάζας που για 16 χρόνια υφίστανται έναν βάρβαρο αποκλεισμό και που η αμέτρητη δυστυχία τους μεγαλώνει (η έρημος δεν μπορεί πια να μεγαλώσει;). Η Χαμάς δεν υπολογίζει τις ζωές που διακυβεύονται, ακόμη και αυτές των δικών της ανθρώπων.

Η επανάσταση και η παλαιστινιακή απελευθέρωση είναι απαραίτητες, και όχι με αφηρημένο τρόπο. Ναι, ο πόλεμος είναι βρώμικος, ναι είναι αιματηρός, θα έχει αδικίες και «παράπλευρες απώλειες» δηλαδή το θάνατο αθώων.

Αλλά η Χαμάς παίζει βρώμικο παιχνίδι. Υπηρετεί την παλαιστινιακή υπόθεση, δείχνοντας ένα πρόσωπο τρόμου και μίσους στη διεθνή κοινότητα. Απομακρύνει την κοινή γνώμη όταν η αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Μια κόλαση περιμένει τους κατοίκους της Γάζας αυτή την εβδομάδα. Ο αγώνας για αποαποικιοποίηση είναι επίσης αγώνας σε επίπεδο ΜΜΕ. Οι εικόνες που είδα και που τώρα στοιχειώνουν τη μνήμη μου σαν άρρητος εφιάλτης είναι αδικαιολόγητες. Δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτό που είδα και να συνεχίζω να θεωρούμαι Άνθρωπος, ούτε στο όνομα της παλαιστινιακής απελευθέρωσης, ούτε στο όνομα της επανάστασης.

Η εικόνα του φράγματος ασφαλείας που γκρεμίζεται είναι υπέροχη, μια πραγματική απόδραση από τη φυλακή. Το κάψιμο αστυνομικών τμημάτων, η κατάληψη στρατιωτικών βάσεων. Σε όλα’ αυτά, υπάρχει συνέπεια, ο κάθε καταπιεσμένος επιτίθεται στον καταπιεστή, στους θεσμούς του, στον στρατό του και στην αστυνομία του.

Τα υπόλοιπα είναι απλά ανυπόφορα: η είσοδος στα σπίτια, πυροβολώντας ολόκληρες οικογένειες σε απόσταση αναπνοής, ο βιασμός γυναικών πάνω από τα πτώματα των φίλων τους και μετά εκτελώντας τες ή παρελαύνοντάς τες τριγύρω, τα σώματά τους γυμνά και ταπεινωμένα, σαν πολεμικό τρόπαιο ενώ ένα παραληρημένο πλήθος τις φτύνει. Μου’ ρχεται να κάνω εμετό. Ορίστε που οι «μαχητές της ελευθερίας» πέφτουν στο επίπεδο του καταπιεστή, και ίσως ακόμη βυθίζονται σε ακόμη βαθύτερο σκοτάδι.

Ας αναρωτηθούν όσοι διαλαλούν ότι: ούτως ή άλλως είναι έποικοι, ότι δεν έπρεπε να πάνε σε πάρτι στα σύνορα της υπαίθριας φυλακής που είναι η Γάζα: Αξίζουν να πεθάνουν όλοι όσοι πέφτουν για ύπνο το βράδυ ενώ υπάρχουν άστεγοι και πρόσφυγες που κοιμούνται έξω από τα κτίριά τους; Αυτοί που περνούν σφυρίζοντας έξω από τους τοίχους των φυλακών μας, σκεπτόμενοι τον έρωτά τους, αξίζουν το θάνατο; Πού αρχίζει η ενοχή; Και μήπως είμαστε όλοι ένοχοι;

Υπάρχει ένα βίντεο που θα προτιμούσα να μην είχα δει ποτέ και που με στοιχειώνει. 

Θα σας απαλλάξω, αλλά θα το περιγράψω, γιατί μου γεννά έναν προβληματισμό πέρα ​​από τα τρέχοντα γεγονότα.

Σε αυτό το βίντεο, που τραβήχτηκε από έναν Παλαιστίνιο στη Γάζα και στη συνέχεια διανεμήθηκε περήφανα στα κοινωνικά δίκτυα, υπάρχει μόνο ένα γυναικείο σώμα στη μέση ενός πλήθους όρθιων ανδρών. Αυτό το σώμα δεν έχει πρόσωπο, είναι γυμνό, ταπεινωμένο, μπρούμυτα στο πίσω μέρος ενός κινούμενου φορτηγού. Πέντε άντρες γύρω της την κρατούν από την άκρη της σηκωμένης της φούστας, κουνώντας τα όπλα τους στον αέρα και βγάζοντας κραυγές χαράς. Το πλήθος σε παραλήρημα -μόνο άντρες- τρέχει πίσω τους, ευφορικό. Κάποιοι κρέμονται από την άκρη του φορτηγού και φτύνουν πάνω στο άψυχο σώμα.

Το σώμα αυτής της γυναίκας είναι ένα τρόπαιο. Είναι έπαθλο πολέμου, σύμβολο νίκης. Είναι γυμνό με το πρόσωπο στο έδαφος. Τα σώματα των γυναικών είναι πάντα ένα πολεμικό όπλο, ένα αντικείμενο προς παρέλαση. Από τους αρχαίους μύθους μέχρι τις μέρες μας, οι γυναίκες είναι αφιερώματα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μια γυναίκα στον κόσμο θα μπορούσε να χαρεί μπροστά σε αυτή τη σκηνή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι γυναίκες της Γάζας δεν αισθάνονται τη γυναικεία σάρκα τους να σκίζεται μπροστά σε αυτό το μαρτύριο. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που απουσιάζουν εντελώς από τη σκηνή. Η γυναίκα δεν έχει πρόσωπο, η γυναίκα δεν είναι άντρας.

Η πηγή όλης αυτής της βίας είναι η ισραηλινή κυβέρνηση, ας μην ξεχνάμε ότι η Χαμάς είναι το τερατώδες παιδί της, οι υπάρξεις τους συνδέονται με αίμα - και η καταστροφή του πατέρα θα έβαζε τέλος στην ύπαρξη του γιου. Αυτές οι δύο οντότητες είναι οι εχθροί του παλαιστινιακού λαού και όλων όσων επιθυμούν να ζήσουν.

Αλλά έχω καταλήξει να πιστεύω ότι, ίσως, η ρίζα του προβλήματος και όλης της βίας που συγκλονίζει τον κόσμο, είναι η αρρενωπότητα.

Όταν σκέφτομαι ότι μόλις πριν από λίγες μέρες εκατοντάδες Παλαιστίνιες και Ισραηλινές γυναίκες συμμετείχαν στην πορεία «οι γυναίκες μάχονται για την ειρήνη» στην Ιερουσαλήμ, ανατριχιάζω από τη φρίκη που ακολούθησε. Τρέμω με αυτούς τους άντρες που κραδαίνουν τα όπλα τους στον αέρα σαν πέος σε στύση. Τρέμω με τους αρχηγούς κρατών, που ταπεινωμένο, με πληγωμένη την αρρενωπότητά τους, θα πάρουν τις αποφάσεις τους έχοντας μόνο μια σκέψη στο μυαλό: να αποδείξουν ποιος την έχει μεγαλύτερη.

Ξέρω ότι θα με πολεμήσουν όλες οι πλευρές. Η πλευρά υπέρ της Παλαιστίνης, η πλευρά υπέρ του Ισραήλ, οι αντιφεμινίστες, οι εύθικτοι άντρες, οι στρατευμένες γυναίκες. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν με νοιάζει!

Noor Or